Bir Fullbringer'ın Güçleri

(Serbest RP olarak yazacağım, batırmayacak olanlar gelebilirler.)

Her sabaha olduğu gibi yine kapısı bir anda açıldı ve içeri annesi girdi. Ve yine her sabah olduğu gibi, Genesis şiir kitabını eline almış, yatağının yanındaki lambasını açmış bir vaziyette ona doğru bakıyordu.

-Zaman geldi, ha? dedi. Annesi ise sahte bir bıkkınlıkla;
-Evet artık kalkman ve okula gitmen gerekiyor.
-Zaten...
-Kalkmayı uyanmak manasında söyledim ukâlâ bey. Hadi! Okula geç kalacaksın ve bu sefer basit şeyleri mazeret olarak kabul etmeyeceğim.
-Köpekleri izlemek mazeret değildir, hele basit bir şey hiç değil.
-Genesis!
-Tamam tamam!

Annesi ile her sabah neredeyse aynı kavgayı ediyorlardı. Artık bir rutin hale gelmişti bu. Hemen okul kıyafetlerini giydi, ve yavaşça çantasını omuzuna takıp eline aldığı bir onigiriyi yemeye başladı. Onigiri biterken okula yaklaşmıştı. Okuldaki arkadaşlarına merhaba dedikten sonra kendi sırasına doğru süründü ve direkt olarak kafasını koydu ve biraz kestirmeye başladı. Aslında sadece gözleri kapalıydı, bütün olan bitenden haberdardı. Bir çocuğun kızın saçını çekişini, kızın ona tekme atışını. Ve kafasına gelmekte olan bir kağıt topu... Elini havaya kaldırıp topu yakaladı ve gerisin geri gönderdi. Bu kadar farkında olmasının tek sebebi etraftaki reiatsuydu. Sıradanlar bunu anlayamıyordu, etraflarındaki Shinigamileri ya da Hollow'ları. Hatta insan olan Quincyleri ve Fullbring kullanıcılarını. Kendisi de onlardan biriydi. Şu ana kadar sadece iki kere fullbringini kullanmıştı ve onları da zorunda olduğu için kullanmıştı. Artık bunu kullanmak istemiyordu, daha farklı güçler istiyordu. Reiatsu parçacıklarını manipüle etmeyi de öğrenmişti. Derin düşüncelere dalmışken kapı açıldı ve Sensei içeri girdi. Ayağa kalkmakta gecikmişti ve öğretmeni bunu anlayınca ona kızdı. Genesis özür diledi ve şiir yorumlamaya gönüllü oldu. Şiiri yavaş yavaş yorumladı, şiirini kendisi seçmişti zaten. Loveless'tandı bu şiir, kendisi için bir çok farklı manaya gelen bir kitaptı. Hatta son zamanlarda kitaptan da farklı olmuştu, bu artık onun için bir Fullbring odağıydı. Okulun dağılma saatine gelince bahçeye doğru yürüdü. Orada öğretmeninden bir kez daha özür diledi, ve evine doğru yürümeye başlamadan önce arkası dönmüş giden bir kıza doğru baktı. Ondan uzun zamandır hoşlanıyordu fakat hiç bir zaman şansı olmamıştı. Belki de şimdi olabilirdi... Hemen onun yanına doğru gitti ve ona eşlik etmek istediğini söyledi.Kız şaşırmışa benziyordu.

-Senin evin diğer tarafta değil miydi?
-Olabilir, fakat bir kaç işim var. Ayrıca seninle yürümek için evim dünyanın diğer tarafında olsa dahi bu fırsatı kaçıramam.

Kız utangaç bir şekilde gülümsedi. Onun en fazla bu tarafını seviyordu, çok küçük gibi görünüyordu gülümseyince. Onu evine kadar bırakacaktı ki bir ses duydu. Kızla beraber girecekleri sokakta bir Hollow vardı. Kız da sanki bir ses duymuş gibi etrafına bakıyordu. Demek onun da farkındalığı yüksekti. Bu sırada hollow'a iyice yaklaşmışlardı. Kıza doğru döndü ve

-Üzgün...
-Bir işim... İkisi de aynı anda konuşmaya başlamışlardı. Ona ne olduğunu soramadan kız hemen elini cebine attı ve bir saç tokası çıkarttı. Genellik bunlar saçlarında olmaz mıydı? Kızlar hakkında derin bir düşünceye dalmışken bir anda elindeki toka bir kamçıya dönüşmüştü.
-Eğer Hollow'u görebiliyorsan hemen kaç.
Genesis bu sözler karşısında ona bakakaldı. Bu sırada kız kamçısını savurup hollow'a güçlü bir darbe indirdi. Genesis gülümsemeye başladı ve çantasını yere bırakıp Loveless'ı çıkarttı.

-Sen kaç! dedikten sonra Loveless'a odaklandı ve Loveless'ın içindeki harfler dışarı dökülmeye ve bir kılıç oluşturmaya başladı. En sonunda elinde Rapier'i oluşmuştu. Hızlıca Hollow'a doğru zıpladı ve ona kılıcını batırdı. Bu sırada kız da kamçısını Hollow'a doladı ve kaçacak yer bırakmadı. İkisinin takım çalışması Hollow'u yenmişti. Genesis ona döndü ve kızın konuşmasına bile fırsat vermeden onu öptü. Kız bir ara kafasını kaldırıp;

-Bu olaydan sonra gitmem gerekecek bu bir sır olarak kalmalı. Lütfen... dedi. Genesis ona baktı ve gülümsedi, ve kafasıyla onaylayıp onu evine bıraktı. Kendi evine doğru uzun bir yol vardı ve Fullbring'i onu yoruyordu ne kadar çalışırsa çalışsın, güç miktarı fazla değişmemişti. Evime hafif adımlarla yürümeye devam ettim.